تعریف کلی
ژل میکروسیلیس
مقاومت بتن معمولاً مهم‌ترین معیار برای ارزیابی کیفیت بتن می‌باشد. افزایش مقاومت به مرور زمان بر اساس تداوم آبگیری سیمان و کاهش درصد تخلخل و فضای خالی بین مواد متشکله در مرحله ایجاد چسبندگی می‌باشد. دوده سیلیسی افزوده شده در بتن که یک ماده پوزولانی محسوب می‌شود، با هیدروکسیدکلسیم ناشی از هیدراتاسیون سیمان ترکیب شده و ترکیبی ژل مانند می‌سازد.
این ترکیب، عامل اصلی افزایش مقاومت و کاهش تخلخل ذرات تشکیل دهنده بتن می‌باشد.کریستال‌های بزرگ هیدروکسیدکلسیم در فصل مشترک سنگ‌دانه و خمیر، مانع افزایش مقاومت می‌شود که دوده سیلیسی تحت واکنش پوزولانی با هیدروکسید کلسیم، آن را به اجزاء مقاومی به نام سیلیکات کلسیم هیدراته تبدیل می‌کند و بدین ترتیب باعث افزایش مقاومت فشاری بتن می‌شود.
دوده سیلیسی به دلیل سطح ویژه بالا، کلوخه شدن، وزن مخصوص پایین و مشکلات زیست محیطی، به تنهایی قابلیت اختلاط و میکس مناسب در بتن را ندارد. لذا توصیه می‌گردد از انواع محصولات فروآوری شده آن مانند دوغاب ژل دوده سیلیسی و یا ژل دوده سیلیسی در بتن استفاده گردد.
ژل میکروسیلیس الیافی به واسطه داشتن انواع فوق روان کننده‌ها، دوده سیلیسی و الیاف پلی پروپیلن، ضمن سهولت در هنگام اضافه نمودن و میکس شدن در بتن، سبب افزایش اسلامپ، خاصیت رئولوژیکی و مقاومت بتن می‌گردد و کاهش ترک و نفوذپذیری را نیز برای بتن به همراه خواهد داشت.
